12 ਸਾਲ ਦੀ ਕੁੜੀ ਅਚਾਨਕ ਚੁੱਪ ਅਤੇ ਡਰਨ ਲੱਗ ਪਈ। ਇਹ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਕੁਝ ਕਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ, ਆਪਣਾ ਦਰਦ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ, ਪਰ ਨਤੀਜਿਆਂ ਤੋਂ ਡਰਦੀ ਸੀ। ਫਿਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਇੱਕ ਸੱਚਾਈ ਸਾਹਮਣੇ ਆਈ ਜਿਸਨੇ ਉਸਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਹੇਠੋਂ ਜ਼ਮੀਨ ਖਿਸਕ ਗਈ।
12 ਸਾਲ ਦੀ ਧੀ ਗਰਭਵਤੀ ਕਿਵੇਂ ਹੋਈ? ਮਾਂ ਨੂੰ ਡਰ ਸੀ ਕਿ ਜੇ ਫੌਜੀ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਵੀ ਇਸ਼ਾਰਾ ਮਿਲ ਗਿਆ ਤਾਂ ਘਰ ਵਿੱਚ ਕੁੱਝ ਗ਼ਲਤ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ । ਜਦੋਂ ਮਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਰੋਂਦੀ ਧੀ ਦੀ ਦਰਦਨਾਕ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣੀ, ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਦਿਲ ਟੁੱਟ ਗਿਆ। ਉਸਨੂੰ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੀ ਕੁੜੀ ਦੀ ਇਸ ਸਮੱਸਿਆ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਹੱਲ ਕਰੇ।
ਕੀ ਹੈ ਸ਼ਾਹਜਹਾਂਪੁਰ ਦੀ ਬਲਾਤਕਾਰ ਪੀੜਤ ਕੁੜੀ ਦੀ ਕਹਾਣੀ?
ਮੈਂ ਵੀ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਦੀਆਂ ਹੋਰ ਕੁੜੀਆਂ ਵਾਂਗ ਆਮ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜੀ ਰਹੀ ਸੀ। ਸਕੂਲ ਜਾਣਾ, ਖੇਡਣਾ, ਇਹ ਸਭ ਮੇਰੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਦੇ ਰੁਟੀਨ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਸਨ। ਮੇਰੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਭਵਿੱਖ ਲਈ ਵੱਡੇ ਸੁਪਨੇ ਸਨ। ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਫੌਜ ਵਿੱਚ ਸਨ। ਮੈਂ ਵੀ ਪੁਲਿਸ ਵਿੱਚ ਭਰਤੀ ਹੋਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ।
ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੋ ਭਰਾਵਾਂ ਨਕੀ ਅਤੇ ਗੁੱਡੂ ਨੇ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਰਕ ਬਣਾ ਦਿੱਤੀ। ਉਹ ਚੋਰੀ-ਛਿਪੇ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਹਵਸ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਬਣਾਉਂਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਜੇਕਰ ਮੈਂ ਵਿਰੋਧ ਕਰਦੀ ਸੀ, ਤਾਂ ਉਹ ਮੇਰੇ ਪੂਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਦੀ ਧਮਕੀ ਦਿੰਦਾ ਸੀ। ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਉਸਦਾ ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ ਵਾਲਾ ਰਵੱਈਆ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਡਰ ਗਿਆ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਹੁੰਦਾ ਨਹੀਂ ਦੇਖ ਸਕਦੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਚੁੱਪਚਾਪ ਸਭ ਕੁਝ ਸਹਿਣ ਕਰਦੀ ਰਹੀ ।
ਮੈਨੂੰ 12 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਗਰਭਵਤੀ ਹਾਂ। ਪਰ ਜਦੋਂ ਮੇਰੇ ਪੇਟ ਦਾ ਆਕਾਰ ਵਧਣ ਲੱਗਾ, ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਭੈਣ ਨੂੰ ਸ਼ੱਕ ਹੋਇਆ ਕਿ ਕੁਝ ਗਲਤ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਪੁੱਛਿਆ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਮੈਨੂੰ Periods ਨਹੀਂ ਆਏ । ਮੇਰੀ ਭੈਣ ਮੈਨੂੰ ਤੁਰੰਤ ਡਾਕਟਰ ਕੋਲ ਲੈ ਗਈ। ਚੈੱਕਅਪ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਮੈਂ ਗਰਭਵਤੀ ਹਾਂ।
ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਡਾਕਟਰ ਨੂੰ ਗਰਭਪਾਤ ਲਈ ਕਿਹਾ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਤੂੰ ਬਹੁਤ ਛੋਟੀ ਹੈ ਗਰਭਪਾਤ ਜਾਨਲੇਵਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਅਸੀ ਸੋਚਿਆ ਕੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਇਸ ਬਾਰੇ ਪਤਾ ਨਾ ਲੱਗੇ, ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਦੇ ਸਹੁਰੇ ਘਰ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ।
ਦੀਦੀ ਅਤੇ ਭਰਜਾਈ ਨੇ ਮੇਰਾ ਬਹੁਤ ਧਿਆਨ ਰੱਖਿਆ। ਜਦੋਂ ਭਰਾ, ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਭੜਕਿਆ ਹੋਇਆ, ਉਸ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਗਿਆ, ਤਾਂ ਉਸਦੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨੇ ਮਿਲ ਕੇ ਉਸਨੂੰ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੁੱਟਿਆ। ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਚੁੱਪ ਰਹਿਣ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਕੋਈ ਚਾਰਾ ਨਹੀਂ ਸੀ।
ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਮਾਂ ਬਣੀ, ਮੇਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਝੂਠ ਬੋਲਿਆ ਕਿ ਇੱਕ ਮਰਿਆ ਹੋਇਆ ਬੱਚਾ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਉਹ ਮੇਰਾ ਭਵਿੱਖ ਖਰਾਬ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਉਸਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਸੱਚ ਮੰਨ ਲਿਆ। ਮਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਕਦੇ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਨਹੀਂ ਜਾਣ ਦਿੱਤਾ।
ਮੇਰਾ ਵਿਆਹ ਭੈਣ ਦੇ ਘਰ ਤੈਅ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਮੇਰੀ ਵਿਦਾਈ ਉੱਥੋਂ ਹੀ ਹੋਈ। ਤਾਂ ਜੋ ਮੇਰਾ ਲੰਘਿਆ ਵਖਤ ਮੇਰੇ ਭਵਿੱਖ ਨੂੰ ਖਰਾਬ ਨਾ ਕਰੇ, ਮੇਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਮੇਰੇ ਸਹੁਰਿਆਂ ਤੋਂ ਬਲਾਤਕਾਰ ਦਾ ਮਾਮਲਾ ਲੁਕਾਇਆ। ਕੁਝ ਸਾਲਾਂ ਤੱਕ ਸਭ ਕੁਝ ਠੀਕ ਰਿਹਾ।
ਪਰ ਫਿਰ ਮੇਰੇ ਸਹੁਰਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਮੇਰੇ ਅਤੀਤ ਬਾਰੇ ਸੱਚਾਈ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਈ। ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੇਰੇ ਲਈ ਆਪਣੇ ਸਹੁਰੇ ਘਰ ਰਹਿਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਗਿਆ। ਜਦੋਂ ਇਹ ਸਹਿਣਾ ਔਖਾ ਹੋ ਗਿਆ, ਤਾਂ ਦੀਦੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਆਪਣੇ ਘਰ ਬੁਲਾਇਆ।
ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਸਹੁਰਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਦੇ ਤਸ਼ੱਦਦ ਤੋਂ ਤੰਗ ਆ ਕੇ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਦੇ ਘਰ ਵਾਪਸ ਆ ਗਈ, ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਮੈਂ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਮਾਂ ਬਣਨ ਵਾਲੀ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਇਸ ਵਿੱਚ, ਮੇਰੀ ਭੈਣ ਅਤੇ ਭਰਜਾਈ ਨੇ ਮੇਰਾ ਪੂਰਾ ਸਾਥ ਦਿੱਤਾ।
ਮੈਂ ਹੋਰ ਬੇਵੱਸ ਨਹੀਂ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰ ਦੇ ਜਨਮ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ। ਉਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਇਆ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ‘ਤੇ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋਣਾ ਸਿਖਾਇਆ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਪਟੜੀ ‘ਤੇ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਅਤੀਤ ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋਇਆ।
ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ, ਮੈਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਕਿ ਮੇਰਾ ਬਲਾਤਕਾਰ ਤੋਂ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਪੁੱਤਰ ਜ਼ਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਮਿਲਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਰੱਬ ਨੇ ਮੇਰੀ ਕਿਸਮਤ ਵਿੱਚ ਕੀ ਲਿਖਿਆ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਵੱਡੇ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਮਿਲੀ , ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਰੋਈ । ਹੁਣ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਤੋਂ ਵੱਖ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਮੇਰੇ ਬੱਚੇ ਨੇ ਸਮਾਜ ਤੋਂ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਤਾਅਨੇ ਸੁਣੇ ਹੋਣਗੇ, ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ਮੈਂ ਕੰਬ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਉਦੋਂ ਤੋਂ ਮੇਰੇ ਦੋਵੇਂ ਪੁੱਤਰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ।
ਮੇਰਾ ਪੁੱਤਰ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਹੋਏ ਅਨਿਆਂ ਦਾ ਬਦਲਾ ਲੈਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬਲਾਤਕਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਲੱਭਣਾ ਪਵੇਗਾ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਖ਼ਤ ਤੋਂ ਸਖ਼ਤ ਸਜ਼ਾ ਦੇਣੀ ਪਵੇਗੀ। ਅਸੀਂ ਦੋ ਸਾਲਾਂ ਤੱਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੋਸ਼ੀਆਂ ਦੀ ਭਾਲ ਕਰਦੇ ਰਹੇ। ਇਹ ਕੰਮ ਇੰਨਾ ਸੌਖਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਪਰ ਮੇਰਾ ਪੁੱਤਰ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਸ਼ਾਂਤੀ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਬੈਠਣ ਵਾਲਾ ਸੀ।
ਆਖਰਕਾਰ 30 ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੋਸ਼ੀਆਂ ਨੂੰ ਸਜ਼ਾ ਦੇਣ ਵਿੱਚ ਸਫਲ ਹੋਏ। ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਮੇਰੀ ਜਾਂ ਮੇਰੇ ਪੁੱਤਰ ਦੀ ਜਿੱਤ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਧੀਆਂ ਦੇ ਹੱਕਾਂ ਦੀ ਲੜਾਈ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਭ ਕੁਝ ਸਹਿਣ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਚੁੱਪ ਰਹਿਣ ਦੀ ਹਦਾਇਤ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਮੇਰਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਬਲਾਤਕਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਚਿਹਰੇ ਲੁਕਾ ਕੇ ਰੱਖਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ। ਅਸੀਂ ਆਪਣੀਆਂ ਧੀਆਂ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਕਿਉਂ ਦਬਾਉਂਦੇ ਹਾਂ? ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੀ ਕਿ ਕਿਸੇ ਵੀ ਧੀ ਨੂੰ ਉਹ ਸਹਿਣਾ ਪਵੇ ਜੋ ਮੈਂ ਸਹਿਣ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਸਾਰੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੀਆਂ ਧੀਆਂ ਨੂੰ ਉੱਡਣਾ ਸਿਖਾਉਣ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਅੱਗੇ ਝੁਕਣ ਜਾਂ ਦਬਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਨਾ ਕਰਨ।
